Hiszpanie to naród pełen ognistych i temperamentnych ludzi. Takie też są ich tańce narodowe — niezwykle żywiołowe. 

---

TAŃCE NARODOWE

Hiszpania to nie tylko flamenco, które zapewne jako pierwsze przychodzi na myśl. Tradycja tańca w Hiszpanii jest niezwykle bogata. Kraj ten jest zróżnicowany kulturowo, a więc w każdym z regionów tańczy się co innego. W przeszłości w samej tylko Katalonii istniało około 200 tańców tradycyjnych. Nie istnieje oficjalna lista przedstawiająca tańce narodowe Hiszpani, jednak pewne nich stały się na tyle popularne, że zaczęto uważać je za tańce narodowe.

PASODOBLE

Pasodoble, czyli „podwójny krok” to szybki i żywy taniec wokół… wyimaginowanego byka. Odwołuje się do korridy, czyli niezwykle popularnego widowiska, jakim jest walka z bykiem. Tancerz odgrywa rolę torreadora, a tancerka czerwonej płachty. Taniec składa się z trzech części: wejścia na arenę, walki i zabicia byka oraz zwycięskiej parady.

FLAMENCO

Geneza nazwy tańca jest niejasna. Jedna z prawdopodobnych wersji odsyła nas do łacińskiego słowa „flamma”, które oznacza ogień. Nie jest to przypadek. Flamenco to niezwykle ognisty, dynamiczny i żywiołowy taniec. Jego tradycja pochodzi z Andaluzji. Gitara i kastaniety to główne instrumenty we flamenco, którym towarzyszą klaskanie w dłonie czy pstrykanie palcami, czym podkreślana jest rytmiczność kroków. Taniec można wykonywać solo, w ducie lub w grupach. Strój to charakterystyczny element tańca, na który składają się barwne suknie ozdobione falbanami, gorsety, chusty i buty na niskim obcasie. Tancerz często ma w dłoni kastaniety, a tancerka wachlarz. Kroki flamenco polegają na tupaniu w takt muzyki. Tańce narodowe Hiszpanii są przez obcokrajowców często zawężane do flamenco.

BOLERO

Bolero to taniec ludowy z Andaluzji i Kastylii. Pierwsze wzmianki o tańcu pochodzą z XVIII wieku. Jest on niezwykle zmysłowy — ruchy w bolero są przeciągłe, a gestykulacja bardzo bogata. Można go tańczyć solo lub parami.

JOTA 

Jota pochodzi z północnej części kraju — z Aragonii. Jotę zazwyczaj tańczy się parami lub w grupach, podnosząc ręce nad głowę i jednocześnie używając kastanietów. To właśnie wspomniane kastaniety oraz obcasy tancerzy wyznaczają rytm. Jota pojawia się w „Rapsodii hiszpańskiej” F.Liszta.

SEVILLANAS

Taniec pochodzący z samej Sewilli i jej okolic. Sevillanas są podobne do flamenco — w XIX wieku uległy jego wpływom. Taniec ma ograniczony wzorzec muzyczny, ale jest on bogaty w teksty oparte na wiejskim życiu i motywach miłosnych. Najczęściej jest tańczony na różnego rodzaju targach i festiwalach. Choreografie Sevillanas są bardzo stabilne i łatwe do zapamiętania, dlatego osoby chcące nauczyć się flamenco, często zaczynają od kroków Sevillanas.

CHOTIS

Chotis to najbardziej typowy taniec Madrytu od XIX wieku. Jest tańczony na tradycyjnych festiwalach. Niektóre melodie, do których tańczy się chotis, jak np. „Madrid, Madrid, Madrid” są znane w całej Hiszpanii.